M’aixeque tronc,
la meua mà emergeix i aparta la junça, 
ressuscite d’entre el mineral i la sargantana,
cresc com la carabassera o la nuvolada i
salte la lloma i estenc la rosada. 
Com l’arbre de Guernica,
em quede plantat i reclame el meu dret a existir. 
(poemari La Tramuntana Fugaç, Alboraia, 2001)
 

 
 
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada